การเลือกกระบวนการอบอ่อนสำหรับแผ่นทองสัมฤทธิ์ดีบุก

อุณหภูมิการเปลี่ยนเฟสของแผ่นดีบุกสีบรอนซ์จาก α→α+ ε ประมาณ 320 ℃ นั่นคือ อุณหภูมิความร้อนสูงกว่า 320 ℃ โครงสร้างเป็นโครงสร้างแบบเฟสเดียว จนกระทั่งได้รับความร้อนถึง 930 ℃ หรือมากกว่านั้น โครงสร้างเฟสของเหลว โดยพิจารณาจากการใช้อุปกรณ์ ระดับของการเกิดออกซิเดชันของชิ้นงานหลังจากการให้ความร้อน และการประมวลผลที่แท้จริงของชิ้นงานหลังการอบชุบและคุณสมบัติอื่น ๆอุณหภูมิความร้อนสูงเกินไป การเกิดออกซิเดชันของชิ้นงานร้ายแรงอุณหภูมิต่ำเกินไป ความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของชิ้นงานสูง และความเหนียวไม่เพียงพออย่างเห็นได้ชัด ไม่เหมาะสำหรับการขึ้นรูป

เนื่องจากมีเตาเผาจำนวนมาก เพื่อให้ไดเทอร์มอลได้รับความแข็งแรงและความเหนียว เพื่ออำนวยความสะดวกในการประมวลผลการดัดในภายหลัง ชิ้นงานของเตาเผาแต่ละชิ้นจะต้องมีอุณหภูมิประมาณ 2 ชั่วโมง จากนั้นจึงสามารถทำการรักษาเย็นเปล่าได้ ยังสามารถทิ้งชิ้นงานไว้ในถังแบ่งเบาบรรเทาอย่างช้าๆโดยทั่วไป สามารถระบุชิ้นงานที่ผ่านการประมวลผลได้ง่ายๆ ด้วยสองวิธีหนึ่งคือการสังเกตสีของชิ้นงาน นั่นคือ ชิ้นงานที่ผ่านกระบวนการจากสีทองแดงเดิมเป็นสีน้ำเงินเนื่องจากการเกิดออกซิเดชันและบนพื้นผิวของชิ้นงานทำให้เกิดชั้นออกไซด์หนา 2 ~ 3μm หลุดออกได้ง่าย

ประการที่สอง ชิ้นงานสามารถแปรรูปได้โดยตรงด้วยการดัดด้วยมือเพื่อแยกแยะเมื่อดัด ถ้ารู้สึกว่าชิ้นงานมีความแข็งแรงและยืดหยุ่น แต่สามารถโค้งงอได้ ผลการหลอมจะดี เหมาะสำหรับการขึ้นรูปในทางตรงกันข้าม ความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของชิ้นงานหลังการรักษาจะสูงขึ้น และไม่ง่ายที่จะงอด้วยมือ ซึ่งบ่งชี้ว่าผลการรักษาการหลอมไม่ดี และจำเป็นต้องหลอมอีกครั้ง

เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของอุณหภูมิที่สม่ำเสมอและการเกิดออกซิเดชัน โดยทั่วไป ชิ้นงานที่เป็นวัสดุแผ่นทองแดงดีบุกไม่เหมาะสำหรับการแปรรูปในเตาเผาแบบกล่องโดยไม่มีพัดลมกวนตัวอย่างเช่น ภายใต้เงื่อนไขของเตาหลอมในปริมาณที่เท่ากัน ชิ้นงานจะถูกบำบัดในเตาหลอมแบบกล่องโดยไม่มีพัดลมกวน และเตาหลุมที่มีพัดลมกวนตามลำดับ

ชิ้นงานแผ่นดีบุกบรอนซ์ที่ผ่านการบำบัดด้วยเตาแบบกล่องมีความมันวาวที่แตกต่างกัน มีความแข็งแรงสูง และมีความเหนียวไม่เพียงพอ ซึ่งยากต่อการดัดงอและแปรรูปหลังจากการบำบัดชิ้นงานชุดเดียวกันในเตาหลอมอย่างดี ความมันวาวจะสม่ำเสมอ ความแข็งแรงและความเหนียวมีความเหมาะสม ซึ่งเอื้อต่อการดำเนินการแปรรูปที่ตามมา